Wczoraj i dziś

Jeśli chodzi o różnego rodzaju organizacje kościelne to w 1947 roku sprawozdanie z wizytacji pasterskiej mówi nadal o istnieniu Trzeciego Zakonu Świętego Franciszka. Stowarzyszenie to skupiało wówczas dwadzieścia dwie kobiety oraz jednego mężczyznę. W tym okresie odnotowano także działalność organizacji dziecięcych: Krucjaty Eucharystycznej (która zakończyła swą działalność najprawdopodobniej w 1949 roku) i Koła Ministrantów których było wówczas 16. Innymi organizacjami katolickimi zrzeszającymi parafian z Bebelna i okolic były Kółka Różańcowe. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych dwudziestego wieku istniała przy parafii pewna grupa czcicieli św. Franciszka Serafickiego oraz Kółko Żywego Różańca którego członkowie dzielili się na trzy stany: Żywy Różaniec ojców, w którym było 15. członków; Żywy Różaniec matek, do którego należało 150 osób skupionych w 10. kółkach; Żywy Różaniec panien do którego należało 75 młodych dziewcząt skupionych w 5. kołach.

W tamtym okresie odnotowano także kilkunastu członków Towarzystwa Przyjaciół KUL, a kilkadziesiąt rodzin zrzeszonych było jako rodziny poświęcone Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Przy parafii istniał chór żeński prowadzony przez ówczesnego organistę.

W latach siedemdziesiątych i początku osiemdziesiątych ubiegłego wieku jest jeszcze odnotowane (chyba po raz ostatni) istnienie Trzeciego Zakonu Św. Franciszka oraz Braci i Sióstr Żywego Różańca. Z innych form aktywności chrześcijańskiej wymienić należy Akcję Dobroczynności Chrześcijańskiej i Akcję Trzeźwości.

Po zakończeniu wojny praktycznie corocznie w parafii organizowane były rekolekcje. Wierni uczestniczyli także w misjach świętych. I tak w roku 1947 miały one miejsce w dniach 12-18 kwietnia, a prowadzone były przez Ojców Pasjonistów; w roku 1958 przez Ojców Oblatów ze Świętego Krzyża (w dniach 22-25 lutego 1959 r. miała miejsce renowacja tychże misji).

Warto odnotować, iż z biegiem lat zmianie ulegał sposób udzielania sakramentów i sprawowania Mszy Świętej. Od roku 1945 sakrament chrztu świętego udzielany był przed ołtarzem, a nie jak dotychczas w zakrystii. Podobnie sprawa przedstawiała się jeśli chodzi o udzielane śluby. Były one udzielane już w trakcie mszy, a nie jak do tej pory – poza nią (nawet w dni powszechne). Jeszcze w roku 1946 tylko połowa ślubów była udzielona w trakcie Mszy Świętej, ale w 1961 roku już było to 70%, a od 1977 roku wszystkie śluby były udzielane w trakcie mszy.

Wartym wzmianki jest także fakt, iż od 1946 roku, raz w tygodniu msza była odprawiana także w kaplicy w pobliskim Krzepinie. Spowodowane było to głównie dość dużą odległością wsi od kościoła.

Od roku 1960, w niedziele zaczęto sprawować trzecią Mszę Świętą. Tak więc msze odprawiane były w godzinach: 8:30 (głównie dla dzieci szkolnych), 11:30 i 17.

Ważnym wydarzeniem w życiu bebelskiej parafii był dzień wyboru Karola Wojtyły na głowę Stolicy Apostolskiej. Już 22 X 1978 roku odbyło się w kościele w Bebelnie pierwsze nabożeństwo w intencji nowego Ojca Świętego Jana Pawła II. W 1979 roku, gdy Ojciec Święty po raz pierwszy od swojego wyboru przybył z pielgrzymką do Polski, mieszkańcy parafii przystroili odświętnie okna swoich domów oraz przez 20 minut biły kościelne dzwony.

W dniu 16 października 1979 roku, w pierwszą rocznicę wyboru Jana Pawła II, odbyło się z tej okazji w kościele specjalne nabożeństwo.

Także po zamachu na życie Ojca Świętego, mieszkańcy parafii Bebelno w dniu 17.05.1981 roku w kościele parafialnym zebrali się w celu modlitw błagalnych o życie rodaka.

Parafianie brali także liczny udział w różnego rodzaju pielgrzymkach. Wartym odnotowania jest fakt, iż praktycznie corocznie grupa parafian udawała się z pielgrzymką do Częstochowy. W roku 1958 odnotowane jest zorganizowanie pielgrzymki dla młodzieży żeńskiej, natomiast zorganizowana w 1977 roku pielgrzymka dla wszystkich parafian liczyła 80 osób.

Na ten czas przypada także przyjęcie w parafii wędrującej kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Pierwsza wizyta kopii obrazu w bebelskiej parafii miała miejsce 20 września 1973 roku.

Od 8 grudnia 1987 roku rozpoczęła się wędrówka kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej po domach parafian. Przyczyniło się to do rozbudzenia życia religijnego w parafii. Członkowie każdej rodziny przyjmującej obraz przystępowali do sakramentu pokuty i pojednania. Z tego też względu w wioskach oddalonych od kościoła proboszcz sprawował Mszę Świętą połączoną ze spowiedzią wiernych (głównie starszych i chorych), którzy nie mogli dotrzeć do kościoła. Odnotowane jest sprawowanie takich mszy w Krzepinie, Zagórczu i Skociszewach.

Na przełomie marca i kwietnia 1966 roku miał miejsce w bebelskim kościele pożar grobu Pańskiego. Częściowo został strawiony ołtarz boczny po stronie południowej.

Ostatni duży remont bebelskiego kościoła który dość znacznie zmienił jego wygląd miał miejsce w latach sześćdziesiątych XX wieku, a nieco wcześniej także w 1952. Z tego też okresu (1966) pochodzi zachowany opis wnętrza bebelskiego kościoła i jego wyposażenia (nieaktualny obecnie już w dużej mierze). Pozwolę go sobie poniżej przytoczyć opatrując go w niektórych fragmentach drobnymi komentarzami:

Ołtarz główny z 1894, z tabernakulum rokokowym (pierwotnie w kolorze srebrnym – przemalowany podczas remontu w latach 60. XX w. na kolor brązowo-złoty, a w trakcie renowacji w roku 2008 wymieniono tabernakulum i ołtarz przemalowano na kolor kremowo-złoty). Dwa ołtarze boczne o charakterze barokowym w. XIX z fragmentami dawnej ornamentacji chrząstkowej w. XVII (obecnie brak – niestety zostały zlikwidowane podczas remontu w latach 60 XX w. – do chwili obecnej ocalał tylko obraz z zasuwy lewego ołtarza który obecnie wisi na południowej ścianie prezbiterium). Ambona późnorokokowa z klasycyzującym wazonem u szczytu, uzupełniana w. XIX (do chwili obecnej – przemalowana podczas remontu w latach 60 XX w. także na kolor brązowo-złoty, a w trakcie renowacji w roku 2008 na kolor kremowo-złoty). Chrzcielnica kamienna w typie gotyckim, w. XVI (?) (czyżby pochodziła jeszcze z kościoła fundacji Długoszów?, obecnie o innym przeznaczeniu, znajduje się w kruchcie bocznej). Feretron owalny rokokowy z obrazem o scenie związanej zapewne z kanonizacją św. Stanisława Kostki, 1 poł. XVIII wieku (obecnie brak). Żyrandol szklany 1 poł. XIX (?) wieku (do chwili obecnej). Obrazy: 1. Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, być może na śladach z wieku XVI, całkowicie przemalowany (obecnie brak); 2. Ukrzyżowania w. XVII, rzekomo, pochodzący ze zboru kalwińskiego, przemalowany i zniszczony (do chwili obecnej); 3. św. Jana Ewangelisty koniec w. XVIII lub 1 poł. wieku XIX (obecnie brak). Krucyfiksy: 1. z w. XVII (na zewnętrznej ścianie prezbiterium); 2. z w. XVIII; 3. ludowy. W posadzce płyta nagrobna marmurowa w. XVII, z czterema skutymi tarczami herbowymi w narożnikach (niegdyś czytelne herby: Oksza Gosławskich, Jastrzębiec, Janina, Kolumna (obecnie brak – została usunięta podczas remontu w latach 60 XX w.). Monstrancja barokowa ze stopą 2 poł. wieku XVII i glorią uzupełnianą w. XIX (do chwili obecnej). Kielich wczesnobarokowy z ażurowym nodusem z cechą imienną SL i datą 1631 (?), herbem Lubicz i literami JL ZL (do chwili obecnej) (…).

Na cmentarzu kościelnym płyty nagrobne: 1. Józefa Donacińskiego proboszcza w Bebelnie (zm. 1822); (obecnie brak) 2. Tekli z Czaplickich Jackowskiej (zm. 1830) (obecnie brak).

Opis ten pochodzi jeszcze sprzed remontu z lat 1967-1968 roku (którego inicjatorem był ks. A. Banaś), podobnie jak i prezentowane powyżej zdjęcie kościoła. Zobaczyć możemy na nim jeszcze kościół bebelski pokryty gontem.

W trakcie remontu z lat 1967-8 roku wymieniono drewniane podłogi na posadzkę ceramiczną, dostawiono kruchtę północną z (z wiernym naśladownictwem starej), wymieniono okna zmieniając nieco kształt otworów okiennych zakrystii, a gonty na dachu zastąpiono blachą ocynkowaną (1967).

Nieco później wnętrze obito boazerią. Przemalowano dodatkowo ołtarz główny oraz ambonę, a także usunięto ołtarze boczne i stare stacje drogi krzyżowej (w formie malowideł). Obecnie brak jest także kilku feretronów oraz obrazów.

Jak więc widać zaprowadzono dość duże zmiany. Oczywiście sam remont kościoła nie podlega absolutnej dyskusji, gdyż był jak najbardziej potrzebny. Widać tutaj od razu gospodarską rękę ks. Banasia, szkoda jednak, że został jak się wydaje dokonany kosztem utraty części wyposażenia oraz pierwotnego, oryginalnego stylu kościoła.

Należy tu jednak pamiętać, iż remont przeprowadzano w jakże trudnym dla Kościoła okresie, zarówno pod względem panującego ustroju w państwie jak i brakami podstawowych materiałów budowlanych. Na pewno te czynniki także zadecydowały, iż został on wykonany w taki, a nie inny sposób…

Remont bebelskiego kościoła w latach 60. XX wieku był jak dotąd ostatnim tak gruntownym. Od tamtego czasu dokonywane są oczywiście bieżące remonty i konserwacje przy kościele i jego obejściu. Przychodzi mi więc przedstawić za Anną Adamczyk i Romanem Mirowskim współczesny jego opis:

Kościół (…) jest orientowany (czyli ołtarzem zwrócony ku wschodowi) i – jak zdecydowana większość świątyń drewnianych – jednonawowy. Kościół jest drewniany i oszalowany. Nawa i prezbiterium mają konstrukcję zrębową, spiętą lisicami, prezbiterium zamknięte trójbocznie, nawa nieco szersza. Wewnątrz stropy płaskie, tęcza o wykroju eliptycznym z profilowaną belką. Okna zamknięte odcinkowo. W prezbiterium znajduje się jedno okno (od południa), a w nawie osiem (cztery od południa, trzy od północy i jedno od zachodu). Odrzwia z nawy do kruchty profilowane, z szerokim gzymsem. Wnętrze całe jest obite boazerią. Strop nad nawą i prezbiterium jest płaski i znajduje się na jednakowej wysokości. W zachodniej części kościoła znajduje się chór muzyczny z prostą balustradą wsparty na dwóch słupach. Posadzki są ceramiczne, tylko w prezbiterium – z kawałków marmuru.

We wnętrzu znajduje się ołtarz główny z obrazem N.M.P. (na zasuwie z wizerunkiem św. Mikołaja), po bokach z drewnianymi figurami św. Mikołaja i św. Stanisława.

Dach jest wspólny dla prezbiterium i nawy o wspólnej kalenicy i jednakowym kącie nachylenia połaci, kryty blachą, nad prezbiterium z szerokim okapem wspartym na kroksztynkach, nawiązujący do drewnianych, gotyckich kościołów Wielkopolski. Na zakrystii daszek siodłowy z lekko nadwieszonym szczytem, na kruchcie dach jest także siodłowy. Wieżyczka na sygnaturkę jest blaszana.

Pierwsza wzmianka o dzwonnicy pochodzi dopiero z roku 1818, lecz wybudowano ją zapewne jeszcze w XVIII wieku, a być może razem z kościołem. Stoi ona w północno-zachodnim narożniku kościelnego cmentarza. Jej plan jest kwadratowy o boku długości 3,5 m. Konstrukcję tworzą cztery słupy umieszczone na narożach, zaczopowane w przyciesiach, usztywnione krzyżulcami i rozparte ryglami. Izbica też ma konstrukcję słupowo-ramową, dźwigającą dach i podtrzymującą zawieszone tu dzwony.

Ogrodzenie placu przykościelnego jest jest murowane, od frontu dodatkowo ozdobione neogotycką kratą żeliwną. Z trzech stron, wzdłuż ogrodzenia rosną stare lipy.

W roku 2010 w kościele (GSV) zostały przeprowadzone prace remontowe mające na celu wzmocnienie konstrukcji jego więźby dachowej, a w 2012 roku została odnowiona malatura na dachu oraz na elewacji (na kolor brązowy).

Od 1962 roku katechizacja uczniów odbywała się w pomieszczeniach parafialnych. Początkowo miało to miejsce w starej organistówce, jednakże jej stan techniczny z czasem się pogarszał i po jednej z wizytacji parafialnych wydano zalecenie aby wybudować nową salę katechetyczną. Jednakże nie nastąpiło to od razu. Religia przez pewien okres była nauczana w prywatnym domu jednego z gospodarzy. Nowa sala katechetyczna (GSV) została wybudowana siłami parafian i oddana do użytku w czasie uroczystości odpustowych ku czci św. Mikołaja w 1972 roku. Do roku 1977 punkt katechetyczny istniał także przy filii szkoły w Krzepinie. W 1977 roku, kiedy to została zlikwidowana, krzepińskie dzieci uczęszczały na lekcje religii do Bebelna.

W 1979 roku parafianie ufundowali nowe stacje drogi krzyżowej (płaskorzeźby). Fundatorami byli: E. H. Suligowie z Bebelna, S. M. Suligowie z Bebelna, J. S. Bawołowie z Bebelna, W. A. Zawistowscy z Ludwinowa, H. E. Kocełuchowie ze Skociszew, T. J. Ostrowscy z Ludwinowa, J. A. Wojtasikowie z Krasowa, A. W. Brzezowscy z Krasowa, W. J. Kocełuchowie ze Skociszew, S. J. Tylkowie z Ludwinowa, F. B. Drozdowscy z Krasowa, A. Skiba z Ludwinowa, Kółko Różańcowe Niewiast z Krasowa, Z. M. Jaskólscy z Krasowa.

Jeśli chodzi o współczesny wygląd wnętrza kościoła (mam nadzieję, iż czytelnik wybaczy mi niefachowość opisu) możemy powiedzieć, iż w jego skład wchodzi prezbiterium, nawa, zakrystia oraz kruchta boczna (tzw. babiniec). Stropy zarówno nad nawą jak i nad prezbiterium są płaskie, znajdują się na jednakowej wysokości.

Pomiędzy prezbiterium, a nawą znajduje się tarcza o wykroju eliptycznym z profilowaną belką (w kolorystyce ołtarza i ambony) na której to belce w części środkowej znajduje się drewniany krzyż (restaurowany w 2008 r.). Całe wnętrze łącznie z zakrystią i kruchtą boczną, oprócz chóru obite jest boazerią. Na stropie nad prezbiterium znajdują się drewniane litery „IHS” w drewnianym okręgu.

W zachodniej części kościoła znajduje się chór muzyczny z prostą balustradą wsparty na dwóch słupach. Balustrada i słupy malowane farbą olejną w kolorach bladożółtym i brązowym. Na środku balustrady litery „IHS”. Posadzki ceramiczne w biało-czarną szachownicę, tylko w prezbiterium – z marmuru. W prezbiterium znajduje się także drewniany podest na którym stoi współczesny ołtarz drewniano stalowy (w formie stołu) z napisem „PRZYJM BOŻE TĘ OFIARĘ” w górnej, środkowej jego części, pod napisem symbole kielicha, hostii i winogron. Symetrycznie po bokach kłosy, a pod nimi liczby 25 w okręgach (ołtarz ufundowany z okazji 25. lecia kapłaństwa ks. A. Banasia). Po lewej stronie ołtarza trzy metalowe stojaki ze świecami (do 2010 r. drewniano-metalowy stojak na trzy świece w takim samym stylu jak ołtarz, ze skośnym napisem „LUX MUNDI”). Po stronie prawej drewniano-metalowy stojak z pulpitem i półką na książki utrzymany w takim samym stylu jak ołtarz, z symbolem gołębicy w górnej jego części i napisem „OTO SŁOWO BOŻE”.

W prezbiterium także znajduje się metalowy stojak na paschał utrzymany w stylu pozostałych współczesnych stojaków na świece (do 2010 roku stojak z pulpitem z napisem „ALLELUJA” i symbolem baranka). Za ołtarzem znajduje się ołtarz główny z 1894 roku ze współczesnym tabernakulum (do 2008 r. rokokowym). Po bokach tabernakulum figurki aniołów trzymających wieczne lamy (elektryczne). W ołtarzu obraz Najświętszej Maryi Panny z dzieciątkiem – w sukience (restaurowany w 2008 r.), na zasuwie obraz św. Mikołaja biskupa, po bokach ołtarza głównego figury św. Mikołaja i św. Stanisława. Ołtarz utrzymany w tonacji kremowo-złoto-srebrnej (do 2008 r. brązowo-złotej).

Po lewej stronie prezbiterium, tuż przed nawą ambona późno rokokowa z klasycyzującym wazonem u szczytu, uzupełniana XIX w., utrzymana w kolorystyce ołtarza (restaurowana w 2008 r.). Na prawej, skośnej ścianie prezbiterium, na wysokości ok. 3 metrów współczesna duża kopia obrazu Jezusa miłosiernego.

Na ścianie prezbiterium prawej prostej obraz przedstawiający Jezusa z otwartym sercem (przypuszczalnie z XIX wieku), zachowany z zasuwy dawnego, lewego ołtarza bocznego, a poniżej pamiątkowa tablica z białego marmuru, z 2006 r. poświęcona Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II z napisem:

OJCU ŚWIĘTEMU
JANOWI PAWŁOWI II
16.X.1978 – 2.IV.2005
„NIE MOGLIŚMY ZATRZYMAĆ CIĘ
NA TYM ŚWIECIE
ALE NIGDY NIE WYPUŚCIMY CIĘ Z NASZYCH SERC”

Bebelno: 02.04.2006 r.

Ufundował:

Zakład kamieniarski „ROBMAR”

oraz odlaną w metalu płaskorzeźbą z wizerunkiem popiersia Jana Pawła II. W ścianie południowej prezbiterium jedno okno.

W nawie żyrandol szklany z 1 poł. XIX w. (?), a po bokach kinkiety elektryczne, każdy na trzy świece. W lewym rogu nawy, obok prezbiterium znajduje się współczesna figurka Matki Boskiej Fatimskiej, w rogu prawym drewniana rzeźbiona chrzcielnica (XIX/XX w. ?).

Na ścianach nawy po obu stronach znajdują się stacje drogi krzyżowej z lat 60. XX w. w formie drewnianych płaskorzeźb, w 2008 roku odrestaurowane, obramowane i pomalowane. Konfesjonał i ławki współczesne jesionowe. W ścianie południowej nawy cztery okna, w północnej – trzy oraz wejście z kruchty bocznej nad którym znajduje się obraz ukrzyżowania z w. XVII, pochodzący rzekomo ze zboru kalwińskiego, przemalowany i zniszczony, z odrestaurowaną w 2008 roku ramą. Od strony zachodniej drzwi główne, współczesne (2008 r.).

W kruchcie bocznej stara chrzcielnica w trybie gotyckim z w. XVI (?) obecnie o innym przeznaczeniu, krucyfiks (odnowiony w 2008 r.) oraz drewniana, prostokątna tablica pamiątkowa (odsłonięta 25 września 1985 roku) o treści:

„ŻYWIĄ I BRONIĄ”
PAMIĘCI ŻOŁNIERZY BATALIONÓW CHŁOPSKICH
Z REGIONU RADKÓW OBWODU WŁOSZCZOWA
POLEGŁYCH W WALCE Z NIEMCAMI O WOLNOŚĆ
I NIEPODLEGŁOŚĆ POLSKI W LATACH 1940-1945
„ŚLUBUJĘ ŻE WALCZYĆ BĘDĘ Z NAJEŹDŹCĄ
O PRZYWRÓCENIE CAŁKOWITEJ WOLNOŚCI
NARODU POLSKIEGO I NIEPODLEGŁOŚCI PAŃSTWOWEJ
POLSKI NA CHRZEŚCIJAŃSKICH ZASADACH DEMOKRACJI
OPARTEJ. TAK MI DOPOMÓŻ BÓG”

(Z PRZYSIĘGI BCH)

Na zewnątrz kościół (GSV) oszalowany jest deskami w kolorze brązowym (do 2012 r. popielatym). W takim samym kolorze dach z blachy ocynkowanej na kościele i dzwonnicy, także oszalowanej deskami w takim samym kolorze. Chodniki z kostki brukowej do wejść od strony zachodniej i północnej. Przed wejściem północnym do kościoła znajduje się kilkumetrowy drewniany krzyż misyjny upamiętniający misje Ojców Oblatów z 2005 r. (01-08 maja 2005 r.). Kościół ogrodzony jest murem, otynkowanym i pomalowanym na biało. Od strony frontowej (północnej) na murze znajduje się żeliwna krata. W części północno-wschodniej terenu przykościelnego znajduje się marmurowa tablica pamiątkowa o treści:

Jodła
posadzona przez
uczniów ZPO
w Bebelnie
dla upamiętnienia
beatyfikacji
Papieża Polaka
„ŻYWE POMNIKI
BEATYFIKACJI
JANA PAWŁA II”

Bebelno, dn. 29 kwietnia 2011 r

W dniach 15-16 sierpnia 2008 w parafii Bebelno miało miejsce Nawiedzenie kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej (poprzedzone kilkudniowymi rekolekcjami). Na te dni trasa przejazdu kopii obrazu oraz wszystkie miejscowości parafii zostały odświętnie przystrojone przez mieszkańców. W uroczystości powitania obrazu uczestniczył m.in. ks. bp Kazimierz Gurda, kapłani pochodzący z parafii, Ochotnicza Straż Pożarna, przedstawiciele poszczególnych stanów oraz mieszkańcy parafii.

Jak to już wcześniej wspomniano, pierwsza wizyta kopii obrazu w bebelskiej parafii odbyła 34 lata wcześniej.

.

.

 Wideo-relacja z nawiedzenia kopii obrazu NMP w 2008r

.
FFFotogalerie z nawiedzenia kopii obrazu NMP w 2008r

Powitanie i uroczysta Msza Św.:

« ‹ z 5 › »

 Pasterka:

Pożegnanie:

« ‹ z 3 › »

Niejako kontynuacją sierpniowego nawiedzenia była wędrówka kopii obrazu po domach parafian. Rozpoczęła się ona jesienią 2008 roku i trwała do początku 2010 roku.

Z poł. XX w. pochodzą dwa krzyże przydrożne znajdujące się w Bebelnie.

Pierwszy z nich (GSV) znajduje się na skrzyżowaniu drogi Włoszczowa-Radków z drogą do Sulikowa i Krzepina, obok starej remizy strażackiej. Jest to krzyż kuty ze stali na murowanym, w przeszłości otynkowanym i malowanym na biało postumencie, a obecnie obłożonym klinkierem. Krzyż otoczony jest współczesnym stalowym ogrodzeniem (2013) na fundamencie. Trudno ustalić dokładną datę powstania oraz jego genezę i inicjatywę z której został wzniesiony.

Drugi krzyż (GSV), oddalony od pierwszego o ok. 300 m, przy wspomnianej już drodze Włoszczowa-Radków, po lewej jej stronie w kierunku Radkowa, znajduje się w ogrodzeniu posesji Danuty i Mariana Kusajów. Kuty ze stali na murowanym, tynkowanym postumencie. Na postumencie napis W KRZYŻU MIŁOŚCI NAUKA, 17.VII.1949R., RODZINA KOZŁOWSKICH JÓZEF. Fundatorami, jak można się domyślić, była w 1949 roku rodzina Kozłowskich zamieszkująca na tej posesji.

Tego rodzaju krzyże wznoszone były głównie w intencjach dziękczynnych za uzyskane łaski lub uproszenie ich na nowym miejscu. Tymi właśnie pobudkami mogła kierować się rodzina Kozłowskich fundując wspomniany krzyż, gdyż ich domostwo było jednym z pierwszych w tej części Bebelna.

* * *

Obecnie w skład parafii Bebelno wchodzą następujące miejscowości: Bebelno (Wieś i Kolonia), Krasów (wraz z Krasówkiem), Skociszewy, Sulików, Krzepin (wraz z Zagórczem) oraz Ludwinów (wraz z Małym Ludwinowem). Parafia liczy ok. 1400 wiernych.

Proboszczem obecnie (2014) jest ks. Zenon Stępień. Oprócz niego posługę w parafii pełnią także organista Marek Tarnik i kościelny Lucjan Rak.

Warto odnotować, iż poprzednimi kościelnymi byli: Marek Lesiak, Lucjan Rak, Waldemar Wolski, Henryk Klimas, Stanisław Wnuk, Stanisław Lesiak, Stanisław Ławik, Jan Toborek.