Położenie

Interesujący nas teren tej miejscowości (GM») widzimy na Mapie topograficznej Królestwa Polskiego z 1839 roku. Przypuszczalnie już wtedy istniała tam zabudowa, jednakże najprawdopodobniej teren ten (zwany wówczas Zagórzec), podobnie jak i położony na zachód mocno bagnisty teren nazywany Ruta, był częścią Krzepina, a nie samodzielną miejscowością (przynajmniej tak wynika z mapy).

Do lat siedemdziesiątych XX wieku Zagórcze było samodzielną wsią, a obecnie jest ono przysiółkiem Krzepina. Położone jest ok. 1,5 km na południe od Krzepina. Zabudowa Zagórcza znajduje się po lewej stronie drogi prowadzącej do wsi Wałkonowy Górne. Tylko jedno gospodarstwo usytuowane jest po prawej stronie, gdzie również znajduje się niewielki staw. Zabudowa w większości jest drewniana, stara, dość zniszczona.

Zagórcze z roku na rok pustoszeje i coraz więcej gospodarstw jest obecnie opuszczonych, podobnie zresztą jak i w Krzepinie. Poza zabudową w kierunku zachodnim, po prawej stronie drogi znajduje się murowana, kiedyś mocno zniszczona, a obecnie odrestaurowana (2008 r.) kapliczka. Od strony zachodniej, południowej i wschodniej wioska ta otoczona jest lasem, jedynie od strony pól północnego Krzepina oddzielają ją resztki drzewostanu co może sugerować, iż kiedyś w przeszłości Zagórcze i Krzepin były rozdzielone lasem.

Takie usytuowanie tej osady jest dla osób z wielkich aglomeracji ostoją spokoju i sprzyja wypoczynkowi wśród ciszy. Warunki takie, podobnie jak i w przypadku krzepińskiego Kurwinowa, sprzyjają rozwojowi budownictwa sezonowego. Powstało tu już kilka budynków typu letniskowego.

Sama nazwa Zagórcze jest z rodzaju nazw topograficznych i zapewne mówi o położeniu tej części wsi w stosunku do obiektu w terenie, to jest „za górą”, przestrzeni czy też miejsca za górą. Z nazw miejscowych w Zagórczu wymienić należy: pole – Karczunki, łąkę – Lipiny oraz lasy: Barcze i Smarkatka.

O samym powstaniu i historii tej miejscowości wiemy niewiele. W zapiskach parafialnych pojawia się ona pod koniec XIX wieku.

W czasie II wojny światowej Zagórcze było dogodnym miejscem dla stacjonowania oddziałów partyzanckich, podobnie jak i Krzepin. Stacjonowali tutaj m.in. partyzanci z oddziału „Marcina” – Mieczysława Tarchalskiego.

Obecnie Zagórcze liczy ok. 15 zamieszkałych domów.