Następna wzmianka (Kobilepolye) pochodzi z roku 1505, gdy wieś należy lub jest dzierżawiona przez Mikołaja de Roginice. Wreszcie natrafiamy na informacje z roku 1508, kiedy stanowiło ono własność Zofii, wdowy po Piotrze Szafrańcu (s. Krzysztofa). Po śmierci Piotra, w wyniku podziału majątku, Zofii (zmarła niedługo po Piotrze) przypadły m.in. Oleszno z okolicznymi wsiami, a także Kobyle Pole i Szczodrów w parafii Bebelno oraz Ogarka i Rogienice w parafii Konieczno. Najprawdopodobniej wioski znajdujące się w parafiach Bebelno i Konieczno wniosła w posagu do rodziny Szafrańców właśnie Zofia, stąd wniosek, że przed 1498 rokiem (datą ślubu z Piotrem Szafrańcem) należały one – w tym Kobyle Pole i Szczodrów – do Odrowążów ze Sprowy.
Analizując powyższe informacje można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, iż Kobyle Pole należało kiedyś do posiadłości królewskich. Posiadłością królewską było chyba dosyć długo, bo najprawdopodobniej do końca XIV lub początku XV wieku, kiedy to zatraciło swój charakter osady nastawionej na hodowlę koni. Trudno dziś powiedzieć co było tego przyczyną, podobnie jak i tego, iż nieco później bo już w pierwszej połowie XVI wieku odnajdujemy Kobyle Pole opustoszałe. Być może już w 1508 roku Kobyle Pole było wsią opuszczoną, lub chylącą się ku upadkowi, ponieważ nie rejestruje jej sporządzony wówczas (już po śmierci Piotra Szafrańca) spis poborowy. W każdym razie w drugiej dekadzie XVI stulecia Kobyle Pole było z pewnością opustoszałe. Jan Łaski zarejestrował, że Cobylepole fuit aliquando villa, modo tamen est deserta…, dalej dowiadujemy się, że we wsi nie było folwarku, a dziesięcina wartości pół grzywny należała do archidiakonatu kurzelowskiego. Kobyle Pole nie występuje także w rejestrach poborowych z lat 1540 i 1573.