Jeśli chodzi o ród Długoszów herbu Wieniawa, wiadomo jedynie, iż ojciec Jana Długosza – kronikarza, także Jan Długosz, z Niedzielska, uczestnik bitwy pod Grunwaldem, starosta brzeźnicki i korczyński, był dziedzicem Bebelna Większego i zmarł w 1444 roku. Po nim odziedziczył je jego najstarszy syn, także Jan, piszący się już z Bebelna (miał kilkanaścioro rodzeństwa w tym kilku braci którzy nosili także imię… Jan) który został od zbójców zabity około 1456 roku. Jest on wymieniany jako jeden z szeregu prawdopodobnych założycieli (obok np. Krasowskich) młodszego założenia obronnego na Wieżysku.
Po jego śmierci w posiadanie Bebelna Większego wszedł prawdopodobnie któryś z jego młodszych braci, także Jan. Był on też właścicielem pobliskiego Krasowa który uprzednio stanowił własność Krasowskich. Zmarł przed rokiem 1477 gdyż wtedy ta część Bebelna która wcześniej należała do niego, była już własnością Mikołaja – zapewne jego syna. Jak się później okazało był on (Mikołaj) ostatnim znanym właścicielem Bebelna Większego z rodu Długoszów (Wieniawitów), występując po raz ostatni w źródłach w 1504 roku. W tym okresie prawdopodobnie władał już całym Bebelnem, gdyż w źródłach od roku 1471 do początków drugiej dekady XVI wieku nie są wymieniani żadni inni właściciele tej miejscowości.