Kobyla Wieś – to właśnie jej poświęcona jest kolejna część cyklu w którym przyglądamy się rodzinnym terenom na starej mapie Galicji Zachodniej (więcej informacji na początku tej strony).
Kobyla Wieś – próżno współcześnie szukać na naszym terenie miejscowości o takiej nazwie. Kobyla Wieś (jeszcze wcześniej nazywana Kobylim Polem) obecnie nie istnieje, gdyż w XX w. stała się częścią „młodszego” wiekowo (założonego w pierwszej połowie XIX w.) Ludwinowa. Teren dawnej Kobylej Wsi to obecnie północno – zachodnia część Ludwinowa, przez miejscowych nazywana Cechami (Czechami), choć współczesne Cechy zajmują obszar zdecydowanie większy od tego jaki widzimy na mapie.
Na zachowanej mapie Kobyla Wieś jest widoczna jako jako mała, samotna „wyspa” znajdująca się niemalże w środku dużego lasu rozciągającego się pomiędzy Koniecznem, a Ropocicami i Czarncą, a Bebelnem.
Niektóre osoby może to zapewne dziwić, ale Kobyla Wieś była jedną z pierwszych osad jakie zostały założone na naszym terenie, a w czasach swej świetności stanowiła ważny przystanek dla podróżnych na tzw. Trakcie Kieleckim, na trasie którego leżała.
Właśnie tzw. Trakt Kielecki był głównym szlakiem który przebiegał przez ówczesną Kobylą Wieś w kierunkach wschód – zachód. W tamtych czasach była to jedna z głównych dróg pomiędzy Kielcami, a Częstochową. Od Traktu Kieleckiego, w kierunku południowym, odgałęziała się droga do Bebelna (swoim biegiem jest nieco zbliżona do biegu współczesnej drogi do Bebelna), a od niej z kolei początek brała droga do Czarncy i Kuzek w kierunku północno – zachodnim. Droga ta swoim biegiem krzyżowała się w obrębie osady z Traktem Kieleckim. W chwili obecnej początkowy odcinek tej drogi (od drogi na Bebelno do skrzyżowania z Traktem Kieleckim) nie istnieje, a droga ta obecnie bierze swój początek od drogi przebiegającej przez Cechy czyli w miejscu gdzie dawniej najprawdopodobniej krzyżowała się z Traktem Kieleckim. Natomiast początek biegu drogi do Bebelna możemy utożsamić współcześnie ze skrzyżowaniem drogi Wola Wiśniowa – Bebelno z drogą na Cechy lub przesunąć go nieco w kierunku południowym lub północnym.
Analizując przebieg współczesnej drogi przez Cechy w kierunku zachodnim można zauważyć, że w części pokrywa się ona z biegiem dawnego Traktu Kieleckiego. O ile raczej nie ma wątpliwości, że fragment dawnego Traktu Kieleckiego to obecnie droga wychodząca z Cechów w kierunku lasu, o tyle trudno w chwili obecnej ustalić gdzie dokładnie przebiegał odcinek Traktu Kieleckiego przez osadę.
Kobyla Wieś i jej ówczesna zabudowa prezentuje się raczej skromnie. W zasadzie wszystkie budynki, a jest ich 7, skupione są w charakterystycznym trójkącie wyznaczonym przez drogi: do Bebelna, Trakt Kielecki oraz drogę do Czarncy i Kuzek. Jak widać trzy z pośród tych budynków znajdują się poza tym obszarem. Z mapy wynika, iż tylko jeden budynek, położony z północnej strony Traktu Kieleckiego, był konstrukcji drewnianej. Mogła być to np. karczma.
Domostwa położone były, tak jak w większości takich przypadków, pośród ogrodów warzywnych, a całość osady otaczały pola uprawne.
W południowej części osady widzimy zlokalizowaną sadzawkę. Sadzawka ta obecnie już nie istnieje, jednak jej lokalizacja jest najprawdopodobniej tożsama z miejscem w którym dwukrotnie zmienia swój bieg ciek wodny (wschód – zachód) płynący przez łąki na południe od Cechów.
Przy skrzyżowaniu drogi na Czarncę i Kuzki z Traktem Kieleckim, po zachodniej stronie tej drogi i północnej stronie Traktu, znajdował się drewniany krzyż. Sytuowanie tego typu obiektów na skrzyżowaniach ważniejszych dróg było charakterystyczne zarówno dla czasów wcześniejszych jak i jeszcze późniejszych.
Jak to już było wcześniej powiedziane osadę z każdej strony otaczały dość duże połacie lasu. Na początku XIX w. od strony południowej las został wykarczowany na potrzeby nowo lokalizowanego Ludwinowa. Także las od strony Konieczna i Rogienic obejmował znacznie większy obszar niż obecnie.
Tradycyjnie już wszystkich, którzy chcą na temat Kobylej Wsi dowiedzieć się czegoś więcej, zapraszam na strony temu poświęcone. Zachęcam także do podzielenia się wszelkimi uwagami i spostrzeżeniami.